روکش های پرسلن اولین بار توسط هورن در سال 1983 به عنوان یک ترمیم با حداقل تهاجم برای بهبود رنگ و شکل کلی دندان ها توصیف شد.
توانبخشی ایمپلنت در ناحیه زیبایی فک بالا چالش های زیادی را به همراه دارد. از دست دادن دندان های قدامی اغلب منجر به کمبود قابل توجه بافت سخت و نرم برجستگی بی دندانی می شود.

هنگامی که ترمیم ایمپلنت دندان های از دست رفته در نظر گرفته می شود، این نقص ها ممکن است با استفاده از روش جراحی یا پروتز درمان شوند. 

روش ها و کاربرد های استفاده از پرسلن دندان

روش‌های متداول مورد استفاده برای توسعه محل ایمپلنت شامل بازسازی استخوان هدایت‌شده افقی و عمودی (GBR) برای تقویت جراحی بافت‌های سخت، گرافت‌های بلوکی، پیوند بافت همبند (CT) برای تقویت جراحی بافت‌های نرم، تکنیک فرورفتن ریشه و رویش اجباری ارتودنسی (FOE ) است.

این تکنیک ها به طور جداگانه یا ترکیبی برای افزایش نتایج درمان ایمپلنت در ناحیه زیبایی مورد استفاده قرار گرفته اند. این روش‌ها ممکن است زمان‌بر و پرهزینه باشند و برخی از بیماران تمایلی به انجام درمان‌های جراحی اضافی ندارند.

جایگزین های پروتز برای ترمیم عیوب و نقاط بی دندانی ناقص در قدامی ماگزیلا شامل استفاده از سرامیک های لثه صورتی است. کاربرد چینی صورتی رنگ لثه بر روی ناحیه گردنی پروتز دندان ثابت ایمپلنت (FDP) می‌تواند به ایجاد مجدد نسبت‌های طبیعی تاج، خطوط موکو لثه‌ای هماهنگ و پاپیلاهای بین پروگزیمال کمک کند، در حالی که نیاز به روش‌های جراحی حساس به تکنیک را در موقعیت‌های پیچیده از بین می‌برد. ممکن است راحتی بیمار را به دلیل رابط یکنواخت صاف بین لثه چینی صورتی و بافت‌های باقی‌مانده افزایش دهد و در نتیجه هزینه و مدت درمان را ساده‌تر و کاهش دهد.

از این رو، گزینه استفاده از چینی صورتی رنگ لثه برای جایگزینی بافت سخت و نرم می تواند منجر به نتیجه زیبایی و افزایش رضایت بیمار شود. عوامل متعددی بر دستیابی به نتایج زیبایی رضایت بخش با استفاده از چینی صورتی رنگ لثه تأثیر می گذارد: خط لبخند، گسترش توانبخشی پروتز، ناحیه آناتومیکی، انتقال عمودی و افقی بین پروتز و لثه طبیعی، سطح تماس، مواد چارچوب و رنگ. علاوه بر این، راهنماهای سایه موجود برای مواد سرامیکی دندان صورتی دارای تنوع محدودی هستند و اغلب رنگ های صورتی بیش از حد اشباع می شوند.